.
x WISŁA - UMOCNIENIA I ZJAWISKA SPOTYKANE NA WIŚLE x

DROGOWSKAZ
WISŁA
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE
DANE GEOFIZYCZNE
DORZECZE WISŁY
NAJWAŻNIEJSZE MIASTA POŁOŻONE NAD WISŁĄ
ŻEGLUGA NA WIŚLE
EKOLOGIA WISŁY W ZARYSIE
POWODZIE
BIEG WISŁY
HISTORIA
GEOLOGIA
HISTORIA
UMOCNIENIA I ZJAWISKA SPOTYKANE NA WIŚLE
EKOLOGICZNE ZNACZENIE WISŁY
EKOLOGICZNE ZNACZENIE WISŁY
KORYTARZ EKOLOGICZNY
SKANALIZOWANIE RZEKI
PROGRAM "Wisła"


. Na odcinkach uregulowanych, a taki spotykamy w okolicy Bydgoszczy i Doliny Dolnej Wisły, spotyka się szereg umocnień brzegowych. Poniżej wymieniono najważniejsze z nich.

Ostroga - zwana główką lub tamą

Jest to budowla, sztuczny twór wykonany przez ludzi celem zabezpieczenia brzegu przed nurtem rzeki. Stawiane są prostopadle do nurtu rzeki. Woda napływając na szczyt ostrogi wymywa przed nią z powodu zwiększonego przepływu dół co czyni podobnie tuż za ostrogą.

Rozkład głębokości, prądów i charakteru dna nie jest identyczny przy każdej ostrodze.

Spotykane powszechnie na soleckim, bydgoskim i fordońskim odcinku Wisły.

Opaska

Budowana głównie na zewnętrznych łukach zakrętów rzeki. Jest to budowla hydrotechniczna, zbudowana z faszyny i kamieni. Spotyka się także opaski betonowe. Płaska spleciona z wikliny mata przykryta kamieniami zapobiega niszczycielskim siłom wody kierowanym na brzeg. Przy okazji stanowi ona środowisko z masą kryjówek dla małych ryb.

Najczęściej opaskę obmywa główny nurt co powoduje wymywanie w jej okolicach dna i pociąga za sobą wzrost głębokości - im dalej od brzegu tym głębiej. Jeżeli opaskę obmywa główny nurt, dno w jej okolicach nie ulega częstym zmianom, gdyż nie jest zasypywane przez niesione przez masy wody osady.

Spotkać ją można na lewym brzegu Wisły, zewnętrznym brzegu zakola, zwłaszcza na odcinku od Brdyujścia do Wyszogrodu.

Rafa

Inaczej kamienisko. Znajdują się w okolicach starych ostróg i opasek. Niszczycielska siła wody potrafi porozrzucać kamienie tworzące wcześniej główkę czy opaskę na znacznym obszarze.

Bardzo atrakcyjne rafy powstają na skutek wymycia brzegu przez nurt poza opaską. Powstaje zatoczka, której szczyt stanowi podwodna rafa.

Starorzecza

Są to stare koryta rzeczne odcięte lub połączone z nurtem rzeki, w których stale lub okresowo zalega woda, często porośnięte bogatą roślinnością szuwarową. Nagromadzenie dennych osadów mineralnych i organicznych, powoduje stopniowe wypłycanie i w końcu całkowite zarastanie starorzeczy, które zamieniają się w trzęsawiska, torfowiska, a następnie porastają olsem. Często stanowią element terenów zalewowych i mokradeł. Na starorzeczach gniazdują perkozy, kaczki, łabędzie, chruściele i drobne ptaki szuwarowe. Spotkać tutaj można połowę odonatofauny Polski oraz niemal wszystkie gatunki płazów.

Atrakcyjność zarówno starorzeczy, jak i oczek wodnych podnosi ich prawie nieustanna zmienność z roku na rok. Są w danym roku płytsze niż w poprzednim lub głębsze. Bywają lata że są niemal pozbawione wody; ale nie brak i takich lat, w których woda wylewa się z nich na tereny sąsiednie.

Spotkać je można na lewym brzegu Wisły w okolicach Łoskonia, na prawym wzdłuż zakola Wisły, poczynając od Małej Kępy.

Przykosa - kant biegnący prostopadle do nurtu

Jest to gwałtowny spadek głębokości, czasami prawie pionowy. Najczęściej występują przy wewnętrznych zakrętach rzeki w okolicach łachy piasku.

Spadki sięgają od kilkunastu centymetrów do kilku metrów głębokości. Przykosy z uwagi na tworzący je zmienny nurt, nie są zjawiskiem stałym. Dość często zmieniają lokalizacje, jak i układ w stosunku do nurtu.

Rynna

Główne koryto rzeki, jak i wszelkie rowy wymyte w dnie przez nurt najczęściej obok twardych przeszkód. Występują przy samym brzegu jak i są od niego znacznie oddalone.

Często występują za przykosami.


WWW.WYSZOGROD.BYDGOSZCZ.PL, Webmaster: Artur Lion

.